Madrid - Marrakesh

Lief dagboek,

Naar mate de reis vordert, verdwijnt het besef van tijd. Welke datum het is, weet niemand meer. Een enkeling houdt nog bij welke dag het is en ondertussen hebben we ook onze eigen Avantaoverland tijd, omdat wij niet weten of het hier 1, 2 of 0 uur vroeger is dan in Nederland en de Marokkanen het er zelf ook niet overeens lijken te zijn. Daarom volgen in vogelvlucht wat belevenissen in verhaalvorm.

Madrid

Madrid werd eigenlijk enkel bezocht omdat je er ook niet keihard voorbij rijdt als je dan toch in de buurt bent. Het was de eerste kennismaking met temperaturen waar in Nederland alleen maar van gedroomd kan worden. Maar een deel van de groep zal zich Madrid vooral herinneren vanwege het feit dat de eerste ziekteverschijnselen zich openbaarde.
Terwijl we de stad uitreden, werd het een enkeling te veel en zodoende zijn een aantal bomen voorzien van een vers laagje kustmest. 's Avonds hebben we onze tent opgezet op een heuveltop, er werd heerlijk gekookt, maar een steeds groter deel van de groep bedankte vriendelijk voor al dit lekkers.


Cordoba

Een goed ontbijt staat de hele dag. Dat deze wijsheid van grootmoeder ook vandaag nog steeds geldt, werd duidelijk toen er midden op de dag een doffe dreun klonk door de historische straatjes van Cordoba. Een lid van de groep die hier niet met naam en toenaam genoemd wil worden, was de dag begonnen zonder iets te eten. Dit in combinatie met de temperatuur die op liep tot een respectabele 46 graden Celcius zorgde er voor dat iemand flauw viel en besloot om de val op te vangen met het hoofd. Wat toesnellende toeristen die beweerde dat ze dokter waren boden 1e hulp en na een klein half uur was daar een ambulance die het groepslid mee nam voor nader onderzoek in het ziekenhuis. Gelukkig bleek er naast een enorm ei ter hoogte van de slaap niet al te veel aan de hand, maar even schrikken was het wel. Overigens is Cordoba een erg mooie stad. Zeker een bezoekje waard. Dat de dag kon worden afgesloten aan de rand van een riviertje was een hele prettige bijkomstigheid.


Afrika

Donderdag werd de dag van de overtocht. We zeiden Europa gedag, lieten euro en crisis voor wat het is en varen over naar het continent van de toekomst. De paspoorten moesten voor het eerst uit de tassen om boottickets te kunnen boeken en toen was het nog een uur of twee rijden tot de boot. Vol afschuw keken we naar al het massa toerisme rond Marbella en we prezen ons weer eens gelukkig met onze slaapmat en de sterrenhemel. Aangekomen bij de boot naar Cueta ging ons hart sneller kloppen. Na bijna een week reizen begon het eigenlijk pas echt.
Na een overtocht van 45 minuten was de straat van Gibraltar overgestoken, maar bleken we toch nog niet echt in Afrika te zijn. De Spanjaarden beheren aan de overkant nog steeds een paar kilometer grondgebied, maar na een kwartiertje rijden kon er geen misverstand meer over bestaan; de grens. Werkelijk van alle kanten kwamen behulpzame mannetjes aangesneld om alle auto's te helpen met het invullen van de nodige documenten, uiteraard tegen een kleine vergoeding. Geschreeuw, getuuter en getuuter zijn de voornaamste gehoorde geluiden. Na een klein uurtje en een paar Euro waren alle hokjes gepasseerd en was het; Bienvenue au Maroc!


naar Fes

Fes was ons eerste echt doel in Marokko. Toen we de stad binnen reden zou een jongen op zijn brommer ons de weg naar de oude stad wijzen, uiteraard tegen een kleine vergoeding en op de parkeerplaats zou een man wel op onze auto's letten, uiteraard tegen een kleine vergoeding en toen we door de stad liepen zou een derde man ons wel de meest bijzondere plekjes van de stad laten zien, uiteraard tegen een kleine vergoeding. Welkom in Marokko, het land waar alles draait om handel. Iedere Marokkaan tovert direct een rij armbandjes uit zijn zak als er iets voorbij loopt wat op een toerist lijkt. Het 'kijken kijken niet kopen' en 'psst, psst, haschiesch?' worden vervelend, maar verder is het een geweldig land en Fes een bijzondere stad. 's Avonds als de zon weg is en de temperatuur weer zakt naar 40 graden komt de stad pas echt tot leven. kilomters lange stalletjes met eten, kleding en huishoudelijke artikelen slijten hun waar aan de lokale bevolking en als wij aan het eind van de avond de stad weer velaten, lopen ook de jongste kinderen nog gewoon aan de hand van mama over straat.

naar Erfoud

Van Fes vervolgen we onze weg door het binnenland naar Erfoud waar we uiteindelijk een kamelentocht door de Sahara willen maken. Het land wordt droger, en de temperaturen lopen op. Ook hier is de middagtemperatuur makkelijk 45 graden. Dit is nog het best uit te houden terwijl je aan het rijden bent. Iedereen moet goed op zijn drinken letten, maar ook al drinkt iedereen op een dag gemiddeld 4 liter water, 2 liter frisdrank, 1 liter thee en een halve liter boullion, veel meer dan een paar druppeltjes urine per dag levert het niet op.

Het weekend brengen we door bij een riviertje waar nog wat water stroomt. De lokale bevolking staat natuurlijk binnen 10 seconden weer met de armbandjes te zwaaien, maar ze hebben gelukkig snel door dat we daar niet voor komen. Dit neemt natuurlijk niet weg dat het verschrikkelijk interessant is om te zien hoe wij de afwas doen, eten, slapen en meer van dat soort dingen, zodat er het hele weekend door wel een groepje Marokkannen op een afstandje ons gade slaat. Later in het weekend ontdooien ze wat. We worden uitgenodigd voor een Berber bruiloft, waar het sommige mannelijke deelnemers wat tegenvalt dat de bruid al 45 is. Zondagavond komen wat dorpelingen ons vermaken met lokale muziek gemaakt met djembe, fluit en vrolijk gezang. Na wat lokale Berbermuziek hebben wij ze de kabouterdans aangeleerd.

(later meer, want we hebben nu een afspraak bij de garage om een van de auto's wat op te lappen)