Nederland - Madrid

Vrijdag 6 juli,

Lief dagboek

Vandaag is dan eindelijk de grote dag! Een ongekend avontuur staat op het punt van beginnen.Om 18:00 moesten we verzamelen op station Kruiningen-Yerseke. Daar aangekomen op de afgesproken tijd stonden er veel mensen, met hele grote tassen, maar van auto's die ons van A naar Ouagadougoe gaan brengen geen spoor. Om 18:15 komen ook de auto's aan en lief dagboek, ik zal eerlijk zijn; toen ik ze zag dacht ik: "Die gaan het niet halen." Maar goed, je moet toch wat als je op avontuur wilt, dus alle tassen werden op het dak geladen en we konden vertrekken. Een van de deelnemers had zich zo snel aangepast dat ze al op het station tussen de auto's even haar behoefte ging doen. Nog niemand had met zijn ogen geknipperd of we waren al in Belgie. en niet veel later volgde Frankrijk. Vakantie begint eigenljik pas echt op het moment dat 'Parijs' op de borden verschijnt. De eerste avond reden we flink door.

Zaterdag 7 juli,

Lief dagboek,

Toen we rond 0:30 Parijs passeerde gingen we op zoek naar een slaapplek voor de eerste nacht. Daarbij vonden de chauffeurs het erg leuk om alvast hun 4 wheel drive te testen en zo kwamen na het nodige geslip, geglibber en geglij door de modder op een open plaatsje in het bos uit, waar we als een malle onze tentjes hebben opgezet om heerlijk te gaan slapen. Om 1:30 deed iedereen zijn hoofdlampje uit, alleen de maan kon het knopje niet vinden.

Druutkommen!! Klonk het om 7:00. een nieuwe dag van reizen ligt voor ons. Vandaag willen we de spaanse kant van de Pyrieneen proberen te bereiken. Voor de eerste keer wordt het ochtendritueel van iedereen afgedraaid. Slaap uit de ogen wrijven, verbaasd om zich heen kijken, toch maar uit de slaapzak kruipen, matje en slaapzak oprollen, tas opruimen, brood smeren, koffie zetten, dit alles is slechts een kleine greep uit de handelingen die tijdens een Avantareis gedurende de ochtend worden uitgevoerd. Tijdens het ontbijt begon het plots te regenen, zodat we streeftijd (8:30) konden vertrekken. Er gebeurde die dag niet veel bijzonders, er werden veel kilometers gemaakte en aan het eind van de rit moest een bergpas bedwongen worden om de Spaanse grens te kunnen bereiken. Dit werd de Pajero met automaat een beetje te veel, maar na een kleine rustpauze kon ook hij weer verder. We reden langs een prachtig riviertje en besloten om het weekend hier door te brengen. Op een mooie plek aan het water werd een mini-camping ingericht en na een late, maar voedzame pastamaaltijd dook iedereen weer snel zijn slaapzak in.

Zondag 8 juli,

Lief dagboek,

Wat is de zondag toch fijn. Geen gestres op de vroege ochtend, maar een sereene stilte, doorbroken door het constante geruis van de rivier. Langzaam komen de avantagangers tot leven. Voorzichtig worden de eerste tenen in het water gestoken en er vervolgens razendsnel weer uitgetrokken omdat de temperatuur blijkbaar niet voldoet aan de verwachtingen. Na een fijn ontbijt is er dienst gehouden. Menig op-toonhoogte nummer is voorbij gekomen en toen de reisleider het genoeg vond, werd nadat de auto's zo werden neergezet dat het geluid optimaal was, de preek aangezet. Op de pagina van het RD waar de diensten in het buitenland worden aangekondig had gerust kunnen staan: "Spaanse Pyrieneen, 8 juli 12:30, Ds Liefting (Delft)" Rond het middaguur kwam de politie ons vertellen dat het niet de bedoeling was dat we deze nacht hier zouden doorbrengen en nadat een later toegesnelde opzichter er op heeft toegezien dat alle tenten afgebroken werden was het volgens deze man voor de rest van de dag OK. Aan het begin van de avond zijn we geheel tegen de principes van Avanta in, een klein stukje verder gereden naar een nieuwe plekje. Dat we dit natuurlijk nooit hadden mogen doen, werd duidelijk toen een van de auto's geparkeerd werd op een kei waar de hunnebedbouwers u tegen zouden zeggen. Na verschillende slimme en minder slimme pogingen, bleek ouderwets uitgraven de enige remedie. Uiteindelijk is alles weer goed gekomen en bleken er geen vitale delen te zijn geraakt. Inmiddels had de kookploeg, in een wok die zo groot is dat er eigenlijk nauwelijks iets in zit wanneer je er een maaltijd voor 21 man/vrouw in maakt, heerlijke chili con carne gemaakt. 's avonds een gezellige avond rond het kampvuur gehad en toen iedereen eindelijk op bed lag was het al wel

Maandag 9 juli.

Lief dagboek,

De 'werkweek' begint weer. Dat houd in: om 7 uur druutkommen. Dit keer bleef het droog tijdens het ontbijt, wat er voor zorgde dat de vertrek streeftijd vandaag niet gehaald werd, dit tot groot ongenoegen van de reisleider, die toch al wat prikkelbaarder wordt omdat hij gisteren samen met enkele andere is begonnen aan het slikken van malariapillen van de ergste soort. De lijst van mogelijke bijwerkingen is zo lang dat ieder weldenkend mens er niet over zou peinzen om zo'n pil te slikken, maar niet iedreen is blijkbaar weldenkend. Enfin, om 9:00 vertrokken we dan eindelijk, niet wetend dat het vandaag de dag van de witte 7 zitter zou worden.
Het plan was om een verlaten dorpje te bezoeken, zoals er vele zijn in dit deel van Spanje. Nauwelijks een half uur onderweg besloot het linker achterwiel van de witte 7 zitter om zijn ventiel uit te spugen met een lege band tot gevolg. Gelukkig zijn er 6 reserve wielen mee, dus geen nood. De auto werd opgekrikt, viel er vanaf met een kleine deuk in de brandstoftank tot gevolg, werd nogmaals opgekrikt, voorzien van een nieuwe wiel, en dit alles alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Aangekomen bij het dorpje hebben we als ware ontdekkingsreizigers onze ogen uitgekeken. Een beeldenstorm in de plaatselijke kathedraal bleek niet meer nodig, zodat we redelijk op tijd konden lunchen. Daarna werden alle neuzen in de richting van Madrid gedraaid. Dit had tot gevolg dat de witte 7 zitter er achteraan van af wapperde zonder dat de andere dit de eerste 10 minuten door hadden, maar na een korte zoektocht en wat telefoontjes, was de karavaan weer compleet. Vol goede moed vervolgde we onze weg, de witte 7 zitter keurig ingesloten door de andere auto's. Met een rustige 110 km/h zoefde we over de spaanse snelweg en met een iets minder rustige 110 km/h werden we ingehaald door oom agent. Toen deze alle auto's zo is bekeken had, koos hij er voor om de witte 7 zitter (want vandaag de damesauto) aan de kant te zetten voor een goed gesprek. Het blijkt dat het dragen van de gordel ook buiten Nederland verplicht is en opdat we nooit meer zouden vergeten, achtte hij het noodzakelijk een bonnetje van 100 euro uit te schrijven, direct afrekenen aub.
Een zeker stuwmeer ergens in Spanje bleek onze eindbestemming voor vandaag. Dat dit een goede keus was bleek uit het feit dat een deel van de groep niet de moeite naam om zwemkleding te zoeken, maar met kleren en al het water in sprongen. Tijdens het eten wees de reisleider er op ons dat voor elke minuut die we voortaan te laat vertrekken, we er de volgende ochtend twee minuten eerder uit moeten. Het eten was vandaag vegetarisch, want we zijn erg begaan met dieren en wraps met groentes en een sausje zijn goed binnen te houden bleek maar weer. Of toch niet?

Dinsdag 10 juli,

Lief dagboek,

Weet je nog wat er gebeurde als je vroeger bij het computerspel Rollercoaster Tycoon, de achtbaan te eng maakte? Inderdaad, de gasten die dan in die achtbaan gingen kotste vervolgens allemaal op de paden, zodat er overal van die groene hoopjes lagen. Exact zo zag onze mini-camping er uit toen ik vanochtend wakker werd. Overal hoopjes braaksel waar nog duidelijk de structuur van het eten van de avond daarvoor in te herkennen was. Nog niet iedereens weerstand bleek op avantapeil te zijn. Gelukkig was de algemene reactie van de braakers wel dat het erg opluchtte. De reisleider wilde echter niets weten van verzachtende omstandigheden en zodoende vertrokken we stipt om 8:30 naar Madrid.

(ondertussen zitten we al lang en breed in Marrakesh, later vandaag volgt er naar verwachting meer.)