Verder Afrika in.....;)

Onderweg naar Marrakech

We rijden door een mooi stuk van het Hoge Atlas gebergte en overnachten tussen de bergen bij een heel helder riviertje met echt bronwater bij Gorges du Todra. Het is heel leuk om te zien hoe de Marokkaanse bevolking geniet van de rivier. En wij begrijpen ook heel goed waarom, want het is heerlijk fris tussen de rotsen.

In Marrakech vinden we een hotel waar we twee nachten op het dak mogen doorbregen voor 4 euro per nacht. Iedereen is vooral heel erg blij met het onbeperkt douchen en lekker de kleren te kunnen wassen. De souks zijn heel groot in Marrakech, maar niet de hele groep kan er even lang van genieten. Een deel van de groep vertrekt vrijdag al omdat hun vakantie er helaas na twee weken weer op zit. De anderen genieten van een hammam, waar de behandeling vaak niet al te zachtjes is. Marrakech is een hele mooie, romantische stad. Er is heel veel te zien, vooral ook 's avonds op het plein Jma el Fnaa waar je allerlei muzikanten en jongleurs kunt bekijken.

Na twee dagen stad hebben de meesten wel weer zin in de natuur, we trekken een stukje verder naar opnieuw een riviertje (ja, het wordt bijna saai) maar water is echt zo belangrijk als je moet leven van wat de natuur heeft. Het beekje waar we staan is overdag ook de badplaats van de locals maar dat maakt het juist extra gezellig. Een deel van de groep gaat naar Oukaimeden wat in de winter een skipiste is. De hoogste top in dat gebied is 4167 meter. Met onze jeeps bereiken we de 3025 meter. In plaats van te klimmen dalen we het dal in naar een berberdorp. Maar zonder kaart is het Hoge atlas best moeilijk begaanbaar voor leken. Na uren lopen is het voor een deel van de groep te laat om nog een berg over te steken voor het donker is. Bijna wordt het een overnachting in een dorpje maar een vriendelijke man brengt ons een heel eind richting de auto's zodat de hele groep rond half 2 weer compleet is.

Zee, zand en veel wind

Na het weekend gaan we op weg naar de kust en de woestijn. De eerste Atlantische oceaan-ervaring is wel wat dubbel. Een supermooie, warme zee maar wel met veel wind. Degenen die buiten slapen gaan midden in de nacht snel hun tentje in vanwege het opwaaiende zand. We rijden langs de kust verder naar Mauritanie, het is een hele mooie route waarbij we tegelijk van de zee en de Sahara kunnen genieten. Eenmaal over de Mauritaanse grens gaan we de woestijn echt in, off-road :-). (overigens wel een grappige nacht aan de grens doorgebracht omdat we te laat waren om die te passeren)
De Sahara is zoals verwacht: heet, droog, dor en zanderig. Wat ook te verwachten is: we komen vast te zitten. Het is ongelooflijk hoeveel energie het kost om een auto los te duwen onder de brandende zon met 50 graden celcius, terwijl je voeten verbranden in het zand. Na een dagje veel drinken, duwen, rijden maar vooral genieten(op het dak van een 4x4 door de woestijn rijden is een spannender ervaring dan een achtbaan in een pretpark) ontmoeten we een auto met een aantal mannen. Na de groene thee met heel veel suiker gaan we mee naar hun dorp om er de nacht door te brengen. Het blijken Sarawi te zijn, die strijden voor een onafhankelijke Westerlijke Sahara, onder de naam Polisario.

Panne

De volgende dag vertrekken we om 9 uur uit het dorp en zijn er rond 4 uur weer terug. De bedoeling was dat we het spoor naar Atar zouden volgen om het weekend bij een oase door te brengen. We moeten echter onze Corry midden in de woestijn achterlaten. (Dit is de naam van 1 van de auto's vernoemd naar een medereizigster van de eerste twee weken, die we een beetje miste.) Op het moment dat we de geur van een verbrandde koppeling ruiken in Corry, zien we een andere auto een grote bult overgaan en het imperial met alle bagage van de auto af vliegen. Wonder boven wonder gaat alles goed. Na een paar uur duwen (alle auto's zitten telkens vast) gaan we onverichterzake terug naar het dorp. Daar worden we weer heel gastvrij onthaald en vinden we ook kopers voor de auto.

Terug bij af en verder naar Senegal

De volgende dag zijn weer terug waar we begonnen: Nouadhibou. We gaan nu over de asfaltweg naar Senegal. Het dorre woestijnlandschal zien we langzaam veranderen in een groen natuurgebied. Het laatste deel tot de grens rijden we door een natuurpark waar we wilde zwijnen, buffels, pelikanen en veel vogels spotten. De verassing wacht na het park: we mogen per auto betalen voor de tocht door het park. Een andere route naar deze grens was niet echt mogelijk maar het is een goede oefening in praten en wachten voor de grens naar Senegal. Daar aangekomen moeten we namelijk 3 politieposten passeren om Mauritanie uit te mogen. Na 3 uur onderhandelen, wassen en eten steken we met ons bordje nasi de grens naar niemandsland over.
Uiteindelijk brengen we de nacht door op een brug voor de grens, waar we ook geld voor moeten betalen om die te kunnen passeren. De Occupy beweging is er niets bij: kamperen op een brug uit protest om het bedrag te betalen midden op het scharnierpunt van de brug. Uiteindelijk zijn we 's morgens na 19 uur wachten, Senegal binnen.

Anders...

Senegal is anders, veel reizigers noemen het: echt Afrika. De mensen vallen op die massaal uitlopen als we langskomen rijden, de kinderen die aan de ramen staan van de auto. Het is wel even wennen deze behandeling maar de mensen zijn heel aardig. Het landschap is heerlijk groen en we krijgen zelfs een regenbui over ons heen!
Een bezoek aan St. Louis geeft ons een goed beeld van de Senegalese cultuur. Gezellige drukte, veel kleuren en gebouwen waarin de Franse sfeer terug te zien is.