Guinee-Bissau ~ Senegal ~ Mali

Guinee-Bissau

Om het trauma van de verlaten-auto-in-de-woestijn wat te verzachten, werd zaterdag onze verzameling vehicles aangevuld met een motor! Nou ja, motor, stiekem noemden we 'm gelijk al brommer, maar daar wilden de apetrotse bezitters in het begin niets van horen. Zou je ook niet durven hoor, als je de glunderende, natgeregende gezichtjes zou zien van de motorrijdende boys :-). Dat de motor diezelfde avond al de bosjes in werd gereden (om later weer opgehaald te worden voor de eerste grote reparatie) en hij nu al dagen op het dak ligt met een lekke band, doet er verder niet toe. Want zeg nou zelf, kan het ultiemer dan Afrika-op-een-motor?!

De identiteit van Avanta wordt deze week zeker niet verloochend: voor het weekend vinden we weer een kerkje om in te overnachten! 's Avonds etend in stilte, overstemd door de onophoudende regenbuien; 's nachts de vloer van de kerk conviscerend door matjes, slaapzakken en tassen; overdag als gast in de dienst van de enthousiaste Guinee-ers, terwijl de kerk omsingeld is door waslijnen met onze drogende was. Ze zijn blij dat we in hun dienst aanwezig zijn, willen graag al onze namen horen en staan zelf ook graag op om de hunne te vertellen. Ze verwelkomen ons met een lied en ook wij zingen op onze beurt wat Nederlandse liederen (in canon natuurlijk, onze huisstijl deze reis). Als we na de dienst de blije, toestromende kinderen cadeautjes geven, kan deze dag niet meer stuk!

Senegal

Alweer in Senegal ruilen we de vele regenbuien in voor veel muggen, en we slapen sinds lange tijd weer in tentjes! We gaan op safari door het regenwoud, met de helft van de mensen in de auto's en de rest van ons er bovenop. Apen, zwijnen en herten worden in het wild gespot en met wat fantasie kun je daar ook krokodillen en nijlpaarden bij optellen (al is het waarschijnlijker dat het toch gewoon boomstammen en koeien waren). Alhoewel we de dagen erna meer wild zien dan in het safaripark, is het zitten en liggen bovenop de imperials, het ontwijken van de takken en het stevig vasthouden bij de onophoudelijke diepe plassen werkelijk grandioos!

Mali

Het is weer tijd voor het volgende land: Mali! Hier zijn de nachten gelijk bijzonder: een verlaten markt bouwen we in no-time om in een tentenkamp en het hele dorp kijkt toe hoe wij koken, eten, tenten bouwen, wassen en omkleden. Zelfs de manier waarop wij slapen vinden ze waarschijnlijk verbazingwekkend, want ze staan nog steeds (of hopelijk: alweer) te kijken als we wakker worden. We vieren hier de verjaardag van Annelies, met een patatje-sate!
We blijven in christen-sferen, want voor de nacht erna vinden we een klooster waar we bij mogen overnachten! Deze slaapplek komt direct in onze top-5 als we de grote, prachtige rivier zien liggen achter het klooster, en kleine houten bootjes zien langsvaren. In een prieeltje genieten we van onze maaltijd met uitzicht op de skyline van Bamako. Ons geluk wordt compleet als er douches worden ontdekt; na 10 dagen(!) weer een echte douche.

Vrijdag krijgen we een vrije dag! 's Ochtends gaan eindelijk, eindelijk de tassen echt open en deinst iedereen terug bij de stank van natgeregende (niet opgedroogde) kleren. De doucheruimte wordt dan ook volledig in beslag genomen door met sop overstromende teiltjes en aan alle bomen wordt wel een waslijntje gespannen.

Op eigen houtje (wat wil zeggen:liftend, met de bus of taxi, achteropspringend bij een voorbijrijdende motor of opgepikt worden door een vriendelijke Malinees) gaat iedereen het grote, drukke en kleurrijke Bamako-city in, en dit voldoet aan werkelijk alles wat je je voorstelt van een grote Afrika-stad! Het is, vooral nu aan het einde van de ramadan en iedereen het grote feest voorbereid, één grote chaos. Iedereen en alles rijdt, loopt, schreeuwt, toetert, koopt en verkoopt door elkaar heen. Om al het gekochte op plaats van bestemming te krijgen worden op brommers, vrachtwagens en vooral op de hoofden van mensen de meest wonderlijke constructies gebouwd. En alles gebeurd op straat: het passen en kopen van kleding, het dragen en voeden van kinderen, het invlechten van de haren en het slachten van de beesten.
Deze dag eindigt voor vier meiden verdwalend in een taxi (vier uur lang!) en voor de rest in een pizzahut waar ze tot onze grote frustratie niet verder kunnen tellen dan drie en we eindeloos wachten op eten wat niet komt. Maar slapen-gaan doen we niet alvorens de slaapspullen van de grootste ijdeltuiten van de groep (guess who: Sendert & JD) omgewisseld wordt en als gevolg daarvan een deel van de groep, slapend of niet, in de rivier terecht komt (guess again: Thera als eerste natuurlijk).

En nee, we praten er liever niet over; opmerkingen erover maken is al helemaal 'interdit'. We stoppen het diep weg en leven verder alsof deze reis nooit stopt. En toch is de werkelijkheid hard: onze laatste week is aangebroken en daarmee ook ons laatste land voor deze reis: Burkina Faso, we're coming!